Wisseling van de seizoenen

We zitten er midden in: de wisseling van de seizoenen. De winter stribbelt nog wat tegen, maar het is zeker: de lente komt er aan. Als mensen zich afvragen waarom een lange duurloop op zondag ochtend zo leuk is: deze zondag was het ultieme voorbeeld. Je zag, rook en voelde de lente. Het was nog wat fris maar je voelde de warmte van de lente komen.

Dat gevoel wilde ik graag vangen in een foto. In tijdschriften zie ik vaak foto's voorbij komen die het ultieme hardloopgevoel prachtig verbeelden. Dat is een kunst en die foto's zijn waarschijnlijk gemaakt door een fotograaf en niet door de hardloper zelf. Hierboven dan toch de foto van het plaatje dat ik tijdens de duurloop voor me zag, om een beetje mijn gevoel over te dragen

Dat de wisseling van de seizoenen niet altijd op het goede moment komt ervoer ik twee jaar geleden. Ik was in voorbereiding op de marathon van Rotterdam. De hele winter was het koud en er lag lang sneeuw. Ook in de laatste week voor de marathon vroor het nog. Toen kwam de dag van de marathon. Het werd de eerste lentedag (in ieder geval in mij herinnering). De dag begon fris, maar in de loop van de dag liep het kwik op tot 18 graden. Genieten voor iedereen, maar niet voor de marathonloper. De hele winter in de kou getraind en ineens een stuk warmer. 18 graden is normaal niet schokkend, maar je blijkt er aan te moeten wennen. Mijn lichaam bleek nog niet gewend aan de hogere temperatuur. Ik startte voorzichtig, maar dat bleek niet genoeg. De eindtijd viel met 4.12 wat tegen. Gelukkig maakte de finish op de Coolsingel veel goed!

Dit jaar ben ik weer op weg naar de marathon van Rotterdam en dat de lente nu iets eerder om de hoek komt kijken komt dus goed uit. Nu kan ik tijdens het trainen genieten van het weer en heeft mijn lichaam de tijd om aan iets hogere temperaturen te wennen. Mocht het weer goed weer zijn straks in Rotterdam dan heb ik daar hopelijk minder last van.

Morgen loop ik de halve marathon bij de Drunense Duinenloop. Er wordt geen lenteweer voorspeld, maar weer of geen weer, we gaan gewoon lekker lopen!

30 km training was weer een feestje!

Op weg naar de marathon van Rotterdam mocht ik gisteren weer pacer zijn bij de Road to Rotterdam 30 km trainingsloop bij AV Sprint. Na de publicatie zaterdagavond van een interview met mij met als titel "Hardlopen voelt als een feestje" was er natuurlijk wel wat druk om er een feestje van te maken als pacer van een 5.45 groep.

Als je dan 's ochtends wakker wordt met de vraag of je wel genoeg geslapen hebt en je gaat nadenken of je die biertjes gisteren wel had moeten drinken komt er toch wat spanning. Ik heb inmiddels wat ervaring met dit soort afstanden, maar je moet waken voor onderschatting. 30 km is en blijft een hele afstand natuurlijk. Maar de spanning verdween toen ik het enthousiasme zag van de andere lopers. En nog leuker als ze graag bij Jacqueline en mij in de groep lopen!

Het werd dus weer een mooie dag. Prachtig weer, een misschien nog wel mooiere route en veel blije lopers achter ons. Allemaal enthousiaste woorden, maar in de groep voor ons konden we zien dat 30 km niet zomaar wat is. Richting de 25 km begonnen in de andere 5.45 groep de eerste mensen te kraken en af te zakken. In de laatste 5 km haakten er wel veel af. Er zijn natuurlijk veel redenen waarom het niet lukt: ziek geweest, slecht gegeten, noem maar op. Maar mijn ervaring bij marathon trainingen is dat veel recreanten de lange duurlopen te hard lopen. Je moet een tempo lopen dat je gemakkelijk af gaat en waarbij je liefst aan het eind het gevoel hebt dat je nog wat over hebt. Voor de mensen die het gisteren zwaar hadden: zak bij de 35 km een tempo af. Geeft waarschijnlijk een beter trainingseffect en zeker een beter gevoel!

Onze groep haalde vrijwel compleet het clubhuis en met de dank en de complimenten die we weer kregen als pacers voelde het weer als een feestje. Op naar de 35 km! En over 6 weken.......