30 km training was weer een feestje!

Op weg naar de marathon van Rotterdam mocht ik gisteren weer pacer zijn bij de Road to Rotterdam 30 km trainingsloop bij AV Sprint. Na de publicatie zaterdagavond van een interview met mij met als titel "Hardlopen voelt als een feestje" was er natuurlijk wel wat druk om er een feestje van te maken als pacer van een 5.45 groep.

Als je dan 's ochtends wakker wordt met de vraag of je wel genoeg geslapen hebt en je gaat nadenken of je die biertjes gisteren wel had moeten drinken komt er toch wat spanning. Ik heb inmiddels wat ervaring met dit soort afstanden, maar je moet waken voor onderschatting. 30 km is en blijft een hele afstand natuurlijk. Maar de spanning verdween toen ik het enthousiasme zag van de andere lopers. En nog leuker als ze graag bij Jacqueline en mij in de groep lopen!

Het werd dus weer een mooie dag. Prachtig weer, een misschien nog wel mooiere route en veel blije lopers achter ons. Allemaal enthousiaste woorden, maar in de groep voor ons konden we zien dat 30 km niet zomaar wat is. Richting de 25 km begonnen in de andere 5.45 groep de eerste mensen te kraken en af te zakken. In de laatste 5 km haakten er wel veel af. Er zijn natuurlijk veel redenen waarom het niet lukt: ziek geweest, slecht gegeten, noem maar op. Maar mijn ervaring bij marathon trainingen is dat veel recreanten de lange duurlopen te hard lopen. Je moet een tempo lopen dat je gemakkelijk af gaat en waarbij je liefst aan het eind het gevoel hebt dat je nog wat over hebt. Voor de mensen die het gisteren zwaar hadden: zak bij de 35 km een tempo af. Geeft waarschijnlijk een beter trainingseffect en zeker een beter gevoel!

Onze groep haalde vrijwel compleet het clubhuis en met de dank en de complimenten die we weer kregen als pacers voelde het weer als een feestje. Op naar de 35 km! En over 6 weken.......